Woensdag 29 januari 2014 (Onsdag 29 januar 2014)
Vandaag hebben Judith en ik Kopenhagen bezocht. Onze dag startte met het nemen van het openbaar vervoer, zowel de bus als de trein. We merkten dat deze wél op tijd aankwamen, een voordeel dus. Een nadeel ervan is dat deze vrij duur is. Een tienrittenkaart kost hier ongeveer 30 euro.
Eens aangekomen in Kopenhagen zochten we onze klasgroep aangezien we daarmee hadden afgesproken. Deze stonden aan de voorkant van het gemeentehuis samen met een free tour guide. Dit is een gids die gratis uitleg geeft over de stad Kopenhagen.
- Het gemeentehuis
- Het pretpark Tivoli
- Het koninklijk paleis
- Nyhavn
- De woonplaats van Hans Christian Andersen
- De woonplaats van de uitvinder van Carlsberg
- Nytorv
- Het gerechtshuis
- Verschillende kerken
- Het koninklijk Deense theater
- Het operagebouw
- ...
De tour was zeer interessant. Ik ben blij dat ik deze gevolgd heb zodat ik kon kennismaken met de grootstad. Er was juist één nadeel aan verbonden: het was zeer koud! Onze handen en benen vrozen er bijna af. We hadden er zelfs geen gevoel meer in!
We waren dus zeer blij als we thuiskwamen.
Dinsdag 28 januari 2014 (Tirsdag 28 januar 2014)
's Morgens moesten we om 9 uur naar school. Judith had voorgesteld om dit met de fiets te doen. Ik vond dit een prima idee. We vertrokken dus vol goede moed naar school. De fietsen hadden we geleend van ons gastgezin. We waren nog maar juist vertrokken (ongeveer 10 minuten) totdat we het eerste probleem vaststelden.... Judith had een platte band. We waren al té ver van huis om nog terug te wandelen, dus besloten we om te voet met onze fietsen in de hand naar school te gaan. Dit bleek zeer vermoeiend te zijn: wandelen op hoge hakken, in de sneeuw, met een fiets in de hand, in de koude en met een zware rugzak op de rug. Na een halfuurtje wandelen, zagen we twee Deense mensen die hun oprit aan het kuisen waren. We vroegen hen of ze de fietsband even wilden oppompen. De mensen lieten onmiddellijk alles vallen om ons te helpen. De Denen zijn heel erg behulpzaam!! Na lang sukkelen en het vinden van het juiste ventiel begon de lucht in de fietsband te stromen. Maar helaas... de lucht ontsnapte altijd. Gevolg: fietsband was niet plat maar stuk! Judith en ik moesten dus nog verder wandelen naar de school. In totaal hebben we een uur gewandeld.
Uiteindelijk zijn we op school aangekomen, wel een halfuurtje te laat. De studenten zaten allemaal in een klaslokaal. Er werd uitleg gegeven over de verschillende modules die wij gedurende vier maand zullen krijgen. Deze zijn:
- New Nordic
- Globalisation
- Educational.
Na deze uitleg kregen we informatie over het digitale portaal van de UCC. We mochten deze eens uitproberen en verkennen. Daaropvolgend kregen we van onze tutors een rondleiding in de school. Ze toonden waar we alles konden vinden.
Tot slot was er een internationaal diner georganiseerd. Iedereen mocht iets meenemen uit zijn eigen land. Wij hadden uiteraard Belgische chocolade en wafels meegebracht. Ze vielen goed in de smaak bij de andere nationaliteiten.
Na het diner was het tijd om naar huis te gaan en om te gaan slapen.
Om 14 uur was
het de grote dag! We gingen voor het eerst naar onze hogeschool-universiteit.
Judith en ik waren zeer zenuwachtig om iedereen te ontmoeten en onze
universiteit te verkennen. Toen we op school aankwamen, waren we al verdwaald
(blooper nummer 1). Gelukkig kwamen we iemand tegen die ons kon helpen.
Wanneer we
uiteindelijk ons klaslokaal gevonden hadden, maakten we onmiddellijk kennis met
een aantal studenten uit Oostenrijk, Spanje, België, Nederland, Italië.... Het
zijn hele aangename en vriendelijke mensen! Om elkaar een beetje beter te leren
kennen, stelden de docenten het kennismakingsspelletje "Wie ben ik?"
voor. Iedereen kreeg op zijn rug een sticker met de naam van een bekend persoon
op. Vervolgens moesten we in het midden van het klaslokaal staan en aan
iedereen ja/neen-vragen stellen over de bekende maar toch 'onbekende' persoon.
Hierbij moesten we ons ook voorstellen aan elkaar. Het doel van het spel was dus
om internationale contacten te leggen. Dit is bij mij zeker en vast gelukt! Op
het einde van de dag waren Judith en ik al bevriend met meisjes en jongens uit
verschillende Europese landen. De eerste schooldag was dus zeker een
succes!
Toen we
thuiskwamen hebben we ook voor het eerst gekookt. Ons gerecht was: spaghetti
bolognaise à la Judith et Anke.
Persoonlijk vond ik het zeer geslaagd, toch
mocht er minder gehakt en een beetje meer tomatensaus in . Dit weten we
dan voor de volgende keer, iedereen moet leren toch?